PROTODISPATCH

PROTODISPATCH

A monthly digital publication of artists’ dispatches on the life conditions that necessitate their work.

SEPTEMBER 13, 2023


SEPTEMBER 13, 2023

UNTIL WE BECAME FIRE AND FIRE US

Abbas and Abou-Rahme combine video, music, and poems on the regenerative cycles of destruction and regrowth, by both nature and human hands.

Basel Abbas and Ruanne Abou-Rahme

Türkçe versiyonu için lütfen aşağı kaydırın.
คลิกที่นี่เพื่อดูข่าวประชาสัมพันธ์ภาษาไทย

This month's Protodispatch is a new work by Basel Abbas and Ruanne Abou-Rahme. It merges a dissonant voice as poetry, intense flashes of text and video, and sound as a broken melody. Incorporating these imprints from a forbidden land, Abbas and Abou-Rahme explore the regenerative cycles of destruction and regrowth, observed in both nature and human actions. With their characteristic compassion and emotional grace, the artists confront the dehumanizing erasure of Palestinian communities, and lands, employing disrupted botanical cycles as a powerful metaphor for resistance. Until we became fire and fire us is part of their broader project, May Amnesia never kiss us on the mouth (mayamnesia.com), which encompasses an extensive collection of online recordings capturing people singing and dancing as a form of resistance, in Iraq, Palestine, and Syria.

Basel Abbas and Ruanne Abou-Rahme, Until We Became Fire and Fire Us, video, 2023


Basel Abbas and Ruanne Abou-Rahme, Until We Became Fire and Fire Us, detail still, 2023

After they destroyed the village
they planted pine trees to cover the remains

In the wake of the destruction
we looked out towards the hill
but could not find the path

Decades set in
pine needles covered the land
extinguishing breath of pomegranate, fig, almond
And then one afternoon
a fire raged
encircling the hilltop
Burning
Burning
Burning
until all the pine trees
had been reduced to ash
And the terraces we had built
Returned
embracing the land

The fire raged
and raged

until we became fire
and fire us





بعدما دمروا القرية
زرعوا أشجار الصنوبر لمحو آثارها

في أعقاب الدمار
نظرنا إلى الجبل
فلم نستطع أن نميز الطريق

مرت السنين
وإبر الصنوبر فرشت البلاد
وغطت على عبق التين، واللوز، والرمان
ولكن ذات يوم هبت النيران
وطوقت التلال
حارقة
حارقة
حارقة
وحولت أشجار الصنوبر
الى رماد
وعادت المدرجات التي بنيناها
لتعانق الأرض

اشتدت النيران
واشتعلنا معها
فأصبحنا نحن النيران




these are the fault lines we are in
A volcano erupted
the lava is still hot to touch
You say we shapeshift, mutate,
I say yes, that is how we survive
You say but what happens when we can't shift and instead we snap
And then
I am thinking of a branch snapping
How the sap inside smells full of an undeniable vitality
Feels alive to touch





هذه خطوط التصدع الذي نعيشها
بركان ينفجر
الحمم ما زالت حارقة عصية على اللمس
تقول اننا نحول اشكالنا، نتحور
أقول نعم ، هكذا نستطيع البقاء
تسأل ماذا سيحدث لو لم نتمكن من التحول وبدلا عنه ننكسر،
حينئذ
اتخيل غصنا ينكسر
كيف أن عصارته تفوح بحيوية ملموسة
مليئة بالحياة





I’m sending you a message
To say
What if the cactus is the haunting
What if the cactus is us and we are the cactus
a specter that says, we were here, we are here

bodies falling in and out of each other, bodies holding each other.





ابعث لك رسالة
لاقول لك
ماذا لو أن الصبار هو المسكون
ماذا لو أننا نحن الصبار
شبح يعلن أننا كنا هنا، واننا ما زلنا هنا
أجساد تترامى سويا، تتناثر، أجساد تتعانق مع بعضها





The land haunts us
And we haunt them
The ghosts, the echo, the shadows that remain





الأرض تسكننا
واشباحنا تسكنهم
الشبح، الصدى، الظلال المتبقية





Read Past Protodispatches here

* * *
TÜRKÇE

Ta ki biz ateş, ve ateş de biz olana kadar

Abbas ve Abou-Rahme, hem doğa hem de insan eliyle gerçekleşen yıkımın ve yeniden yeşermenin canlandırıcı döngüleri üzerine video, müzik ve şiiri bir araya getiriyor.

Basel Abbas and Ruanne Abou-Rahme

Bu ayki Protodispatch, Basel Abbas ve Ruanne Abou-Rahme’nin yeni bir çalışması. Ahenksiz bir sesi şiire, yoğun metin ve video anlarını ve sesi kırık bir melodiye dönüştürüyor. Yasak bir topraktan gelen bu izleri bir araya getiren Abbas ve Abou-Rahme, hem doğada hem de insan eylemlerinde gözlemlenen canlandırıcı yıkım ve yeniden büyüme döngülerini araştırıyor. Özgün şefkatleri ve duygusal zarafetleriyle sanatçılar, Filistin topluluklarının ve topraklarının insanlık dışı bir şekilde silinmesine karşı çıkıyor ve bozulan botanik döngüleri direniş için güçlü bir metafor olarak kullanıyor. ‘Until we became fire and fire us (Ta ki biz ateş, ve ateş de biz olana kadar)’ isimli bu çalışma; Irak, Filistin ve Suriye’de bir direniş biçimi olarak şarkı söyleyip dans eden insanları ele alan geniş bir çevrimiçi kayıt koleksiyonunu kapsayan ‘May Amnesia never kiss us on the mouth (Belleksizlik bizi ağzımızdan öpmesin) [mayamnesia.com]’ isimli daha kapsamlı bir projenin bir parçası.

Basel Abbas ve Ruanne Abou-Rahme, Until We Became Fire and Fire Us (Ta ki Biz Ateş, ve Ateş de Biz Olana Kadar), video, 2023


Basel Abbas and Ruanne Abou-Rahme, Until We Became Fire and Fire Us, detail still, 2023



After they destroyed the village
they planted pine trees to cover the remains

In the wake of the destruction
we looked out towards the hill
but could not find the path

Decades set in
pine needles covered the land
extinguishing breath of pomegranate, fig, almond
And then one afternoon
a fire raged
encircling the hilltop
Burning
Burning
Burning
until all the pine trees
had been reduced to ash
And the terraces we had built
Returned
embracing the land

The fire raged
and raged

until we became fire
and fire us





بعدما دمروا القرية
زرعوا أشجار الصنوبر لمحو آثارها

في أعقاب الدمار
نظرنا إلى الجبل
فلم نستطع أن نميز الطريق

مرت السنين
وإبر الصنوبر فرشت البلاد
وغطت على عبق التين، واللوز، والرمان
ولكن ذات يوم هبت النيران
وطوقت التلال
حارقة
حارقة
حارقة
وحولت أشجار الصنوبر
الى رماد
وعادت المدرجات التي بنيناها
لتعانق الأرض

اشتدت النيران
واشتعلنا معها
فأصبحنا نحن النيران


Köyü yok ettikten sonra
kalıntıları kapatmak için çam ağaçları diktiler

Yıkımın ardından
tepeye doğru baktık
ama yolu bulamadık

Onlarca yıl geçti
Çam iğneleri toprağı kapladı
narın, incirin, bademin nefesini söndürerek
Ve ardından bir öğleden sonra
bir ateş yükseldi
Tepeyi çevreleyen
Yanan
Yanan
Yanan
bütün çam ağaçları
kül oluncaya kadar
Ve yaptığımız taraçalar
Bozulup
toprakla kucaklaştı
Yangın şiddetlendikçe
şiddetlendi
ta ki biz, ateş
ve ateş de biz olana kadar



these are the fault lines we are in
A volcano erupted
the lava is still hot to touch
You say we shapeshift, mutate,
I say yes, that is how we survive
You say but what happens when we can't shift and instead we snap
And then
I am thinking of a branch snapping
How the sap inside smells full of an undeniable vitality
Feels alive to touch





هذه خطوط التصدع الذي نعيشها
بركان ينفجر
الحمم ما زالت حارقة عصية على اللمس
تقول اننا نحول اشكالنا، نتحور
أقول نعم ، هكذا نستطيع البقاء
تسأل ماذا سيحدث لو لم نتمكن من التحول وبدلا عنه ننكسر،
حينئذ
اتخيل غصنا ينكسر
كيف أن عصارته تفوح بحيوية ملموسة
مليئة بالحياة





bunlar içinde bulunduğumuz fay hatları


Bir yanardağ patladı
lav hâlâ dokunulamayacak kadar sıcak

Şekil değiştirdiğimizi, dönüştüğümüzü söylüyorsunuz
Evet diyorum, biz bu şekilde hayatta kalıyoruz
Diyorsunuz ki, ya değişemez de kopup gidersek ne olur?
Ve daha sonra
Bir dalın kopuşunu düşünüyorum
İçindeki özsuyu nasıl da yadsınamaz bir canlılıkla kokar
Dokununca yaşadığını hissedersin



I’m sending you a message
To say
What if the cactus is the haunting
What if the cactus is us and we are the cactus
a specter that says, we were here, we are here

bodies falling in and out of each other, bodies holding each other.





ابعث لك رسالة
لاقول لك
ماذا لو أن الصبار هو المسكون
ماذا لو أننا نحن الصبار
شبح يعلن أننا كنا هنا، واننا ما زلنا هنا
أجساد تترامى سويا، تتناثر، أجساد تتعانق مع بعضها



Sana bir mesaj gönderiyorum

Diyeceğim o ki
Peki ya kaktüs yakanı bırakmayansa
Ya kaktüs bizse ve biz de kaktüssek
buradaydık, buradayız diyen bir hayaletsek

birbiri içine geçmiş ya da ayrı düşmüş bedenler, birbirini tutan bedenler.


The land haunts us
And we haunt them
The ghosts, the echo, the shadows that remain





الأرض تسكننا
واشباحنا تسكنهم
الشبح، الصدى، الظلال المتبقية



Toprak yakamızı bırakmıyor
Ve biz de onların yakasını bırakmıyoruz
Geriye kalansa hayaletler, yankılar, gölgeler

* * *
ภาษาไทย

จวบจนเราเป็นไฟ และเผาไหม้เรา

(บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งของการร่วมมือระหว่าง GroundControl และพันธมิตรสื่อทางศิลปะ Protocinema ผู้เผยแพร่สื่อดิจิทัลด้านศิลปะรายเดือน เพื่อนำเสนอมุมมของของศิลปินที่มีต่อสังคมร่วมสมัย การเมือง วัฒนธรรม สิ่งแวดล้อม และเศรษฐกิจ โดยดำเนินการผ่าน Protodispatch ผู้เป็นตัวกลางเผยแพร่ข่าวประจำเดือนให้แก่พันธมิตรในเครือ โดย GroundControl ได้รับเกียรติให้เป็นพันธมิตรสื่อเพื่อเผยแพร่บทความในภาษาไทย ร่วมกับ Artnet.com จากนิวยอร์ก และ Argonotlar.com จากอิสตันบูล เพื่อร่วมกันสร้างโครงข่ายของระบบนิเวศน์ทางศิลปะที่เข้มแข็ง และเพื่อให้ผู้สนใจศิลปะชาวไทยสามารถเข้าถึงได้โดยปราศจากกำแพงด้านภาษา)

จวบจนเราเป็นไฟ และเผาไหม้เรา

อับบาสและอาบู-ราเมผสานวิดีโอ ดนตรี และบทกวี ในวงจรการเกิดใหม่แห่งการทำลายล้างและเติบโตอีกครั้ง ด้วยน้ำมือของธรรมชาติและมนุษย์เอง

โดย บาเซล อับบาส และ รูวาน อาบู-ราเม (Abbas and Abou-Rahme)

Protodispatch ประจำเดือนนี้เป็นผลงานใหม่ของ บาเซล อับบาส และ รูวาน อาบู-ราเม (Abbas and Abou-Rahme) ที่ผสมผสานเสียงที่ขัดกันในฐานะบทกวี ตัวหนังสือ วิดีโอ และเสียง ในฐานะทำนองที่แตกกระจาย อับบาสและอาบู-ราเมรวบรวมร่องรอยเหล่านี้จากดินแดนต้องห้าม เพื่อสำรวจวัฏจักรการเกิดใหม่แห่งการทำลายล้างและการเติบโตขึ้นอีกครั้ง ที่พบได้ทั้งในธรรมชาติและในการกระทำของมนุษย์ ด้วยความรู้สึกร่วมแบบเฉพาะและลีลาทางอารมณ์ พวกเขาเผชิญหน้ากับการลบล้างความเป็นมนุษย์ของชาวปาเลสไตน์ ชุมชนต่าง ๆ และผืนดิน โดยใช้วงจรของพืชพันธุ์ที่ถูกรบกวนมาเปรียบเปรยกับการต่อสู้อย่างทรงพลัง ‘จนกระทั่งเรากลายเป็นไฟ และไหม้เรา’ (Until we became fire and fire us) คือส่วนหนึ่งของโปรเจกต์ใหญ่ May Amnesia never kiss us on the mouth (mayamnesia.com) ซึ่งรวบรวมบันทึกจำนวนมากของผู้คนร้องเพลงและเต้นรำในฐานะรูปแบบหนึ่งของการต่อต้

านในอิรัก ปาเลสไตน์ และซีเรีย

Read Past Protodispatches here